Evert 2.0

Terug naar overzicht

------

1. En toen stond mijn leven stil.

Juni 2024, vrijdagavond was ik al onzeker over het autorijden naar Zwolle dat ik de aankomende dinsdag zou doen. Zaterdagavond en nacht kon ik slecht in slaap komen en zondag heb ik uiteindelijk mijn dochter gebeld of ze langs wilde komen omdat ik mij niet zo lekker voelde. Vanaf het moment dat ik mijn dochter belde is alles heel snel gegaan. Telefoontje huisartsenpost, 112 en de ziekenauto voor de deur. Op dat moment wist ik niet wat er gaande was. Lopend de ziekenauto in gegaan en zelf op de brancard gaan liggen. Achteraf bleek dat ik alles op adrenaline deed, want het kwaad was al geschiet, ik had een herseninfarct. Eénmaal in het ziekenhuis begon mijn angst steeds groter te worden en vooral toen ik de uitslag van de scan had gekregen. Bij de vraag van de arts of ik gereanimeerd wilde worden wanneer dit nodig mocht zijn, gaf ik aan dat dit niet hoefde. Mijn dochter vroeg aan mij of ik wist wat de arts aan mij vroeg en ik kon haar uitleggen dat het vooral te maken had met mijn angst om een kasplantje te worden. Daarom besloot ik, om niet gereanimeerd te worden. Na overleg met mijn dochter ben ik op mijn beslissing terug gekomen en daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Toen ik naar de intensive care werd gebracht kon ik niet meer praten, lopen of mijn handen goed bewegen. De anderhalve week dat ik in het ziekenhuis heb gelegen, weet ik niet veel meer van.

Terug naar overzicht