Feel welcome

Presentaties en persoonlijke verhalen.

Dagboek Inari 2009

Na een week vakantie in Ruka met een collega docent vertrok ik alleen naar het hoge noorden van Finland, Lapland. Doel voor mij was o.a. om kennis op te doen hoe jongeren in het noorden van Lapland opgroeien. Vanuit mijn vorige bezoeken kwam naar voren dat de problematiek voor de jongeren daar gecompliceerd is. Ik verbleef in Vasatokka, een conferentie / jongeren hotel, 11 km boven Inari. Voor mijn vertrek, had ik via de mail afspraken gemaakt over de bezoeken die ik zou afleggen deze week aan verschillende jongerencentra en scholen. Daarnaast was het ook mijn bedoeling om ontspanning te hebben in deze “werkvakantie”. Veel plezier met lezen.
Zaterdag 1 augustus 2009 om 7.30 uur vertrokken uit het hotel. Bus vertrok om 8.00 uur en ik kwam om 17.30 uur in Vasatokka aan. Onderweg hebben we meer dan 10 keer gestopt voor rendieren die de weg overstaken. Ik keek mijn ogen uit, ruimte en rust. Veel bomen en water en het gebied is heuvelachtig. Vriendelijk ontvangen en daarna mijn blokhut ingericht. Hier blijf ik tot dinsdag en daarna krijg ik een kamer in het hoofdgebouw. Er is nu een groep van 20 jongeren uit verschillende landen die met een foto/video art cursus bezig zijn. Ik heb verder geen contact met deze groep.
Veel rust ook omdat mijn mp3-speler het niet doet. Ik zie hier het positieve van in want nu kan ik niet meer vluchten of ontspannen met mijn muziek. ’s Avonds een aparte ervaring: zon gaat om 23.30 uur onder (was erg mooi in het meer) alleen het blijft licht. Ik wist dit van horen zeggen maar om het mee te maken is anders.
Redelijk geslapen en ’s ochtend prima ontbeten en Mika komt in de loop van de middag. s’ Ochtends heb ik ruim twee uur aan het water gezeten zonder iets om mij heen. Dit is nieuw voor mij, niets moeten of kunnen doen. Alleen genieten van de rust en de natuur. Lauri en zijn vader leren kennen. Lauri heeft veel met jongeren gewerkt (heeft hier ook een opleiding voorgedaan) en is nu buiten/wildernis instructeur (gaat morgen voor het eerst aan het werk hier). Zijn vader is professor(filosofie) aan de universiteit in Jyväskylä en we hebben een tijd gesproken over van alles. Ik kom hun zeker nog tegen deze week.
Mika (manager van de toko hier) ’s middags ontmoet en van alles besproken over de komende week. Ik ben benieuwd hoe mijn programma er uit gaat zien maar het lijkt erop dat ik zelf initiatief moet nemen. Auto gehuurd (er was alleen een bus, maar ik beter tegen de rendieren wordt er verteld) en een fiets geleend. In het dorp cadeautje voor de baby en voor mijzelf gekocht en wat gedronken (één uur heen en één uur en een kwartier terug fietsen, wat ik dus echt nooit meer doe) en wat bijgekomen en indrukken opgedaan. Er komt een taxi waar in dronken man ingezet wordt, vier jongeren (rond 20 jaar) komen met de auto en mijn vooroordeel is dan dat die een biertje komen halen, maar nee hoor allemaal aan de koffie.
Indruk: ik ben mijzelf enorm tegengekomen. Beslissingen nemen (bus huren, vertrek dag bepalen). Terug fietsen was een drama, fiets kraakte aan alle kanten en na iedere heuvel hoopte ik het huis te zien waar ik moest zijn, maar voorlopig niets. Dan ineens een groot rendier op de weg. Mijn uitstraling (ik keek boos en ………) was voldoende dat hij het bos in ging. Geruststellend is dat het 24 uur licht blijft (voor het geval ik verdwaal) daarnaast is het raar om een uur en kwartier te fietsen en niemand of niets tegen te komen. Eenmaal in mijn blokhut, was erg trost op mijzelf dat ik de reis had vol bracht.
Noot: ik was erg blij dat ik ’s avonds Amy heb gebeld en even van mij heb kunnen afpraten. Even steun gezocht op (grote) afstand. In de eetzaal kan ik gebruik maken van draadloos internet, hier ben ik echt blij mee.
Maandag 3 augustus wederom een prachtige zonnige dag vandaag (24 graden).
Zoals afgesproken ben ik vandaag op mijzelf aangewezen omdat ze hier twee nieuwe medewerkers krijgen plus het gemeentebestuur komt op bezoek om het terrein en de gebouwen te bekijken en een bespreking te voeren. Mika is best zenuwachtig en heeft een van de eerste keren van zijn leven een overhemd aan. Hij voelt zich hier ongemakkelijk in maar ja soms moet je wel eens wat. ’s Ochtends rustig ontbeten en wat mails verstuurd, daarbij ook de beslissing genomen dat ik volgende week nier naar Kurrika ga. Hele mooie en interessante werkplek alleen kan ik daar maar 1 dag blijven omdat de school daar die week begint en het daarom erg druk is. Daarnaast doe ik nu ook veel indrukken op en wordt het teveel voor mij. ‘s Avonds krijg ik een mail van Ville terug dat hij het ermee eens is en dat we het contact houden en ik welkom ben op een ander moment. Ik ga vandaag voor het eerst met gehuurde bus de weg op naar het Samée museum in Inari. Het museum gaat over de plaatselijke bevolking en ik ben bijna 3 uur in het museum. Heb foto’s gemaakt van de vangtechnieken (vallen) die ze hebben voor de verschillende dieren. Boodschappen gedaan in de supermarkt waar echt alles te krijgen is (prijzig) omdat er morgen geen ontbijt is Vasatokka. De avond gedood met spelpunt.nl en voor het slapen gaan (23.30 uur) foto’s gemaakt van het meer en de ondergaande zon.
Indruk: Rust en …………… Ik wist niet dat ik dit zou kunnen, ik mis zelfs mijn muziek niet. Heb op mijn kamer wel tv maar zet deze zelden aan terwijl ik in het zomerhuisje met Olli regelmatig sport of iets anders zat te kijken.
Morgen wordt het wederom prachtig weer en komt er een van de medewerkers (die vakantie heeft) bij mij op bezoek. Het is iemand dien gepassioneerd is als het goed om het werken met jongeren. Ik ben benieuwd.

Dinsdag 4 augustus wederom een prachtige zonnige dag vandaag (25 graden).
Gisteren was ik nog vergeten te zeggen dat ik voor het eerst last had van muggen en wel bij het foto’s maken aan het water. Dus lange broek en mouwen aan en om mij heen slaan.
Het niets doen begint al te wennen, eerst rustig ontbeten in mijn hut (yoghurt en een karilia) en daarna uitgebreid gedoucht. Naar het hoofdgebouw met mijn laptopje (oh wat ben ik blij dat ik hem heb meegenomen) en eerst het nieuws en daarna spelpunt bezocht. Ik ga niet teveel mailtjes e.d. meer versturen (naast mijn dagboek) anders krijgt men het idee dat ik hier niets anders heb te doen. Gelukkig kon ik koffie krijgen want voor een lunch moest ik naar het dorp. 22 km rijden voor een diepvries pizza. Ik vraag mij trouwens af hoe het met ziekenhuisbezoek gaat want het dichtstbijzijnde ziekenhuis in Rovaniemi 300 km. verder op. Als ik er aan toe kom ga ik met dit soort vragen aan de slag.
’s Middags gesprek van bijna 2 uur gehad met Seppo, hij werkt op het gemeentehuis in Ivalo en is verantwoordelijk voor jeugdzorg. Zij richten zich vooral op het preventiebeleid om jongeren klaar te stomen wanneer ze hier vertrekken om te gaan studeren in andere delen van Finland. Morgen om 9.30 uur moet ik op het gemeentehuis zijn en heb ik een volle dag. Ik heb er echt zin in ………. ’s Avonds met Mika en Jari biertje wezen drinken in hotel Inari. Om 23.00 uur gingen we daar weer weg en tot mijn verbazing reden we de andere kant op dan naar Vasatokka. De heren waren druk aan het praten met elkaar, zo leer ik om mij over te geven aan wat er komen gaat. Na een paar km. gingen we de weg af en reden nog en eind door op een bospad. Uiteindelijk kwamen we op het hoogste punt van de omgeving en lieten ze mij genieten van een uitzicht om van te watertanden. Ik kreeg uitleg over het meer dat je echt tot aan de horizon kon zien (18 kilometer lang) en waar je ook keek het was allemaal een prachtig landschap. Twaalf uur in mijn hut en dagboek bijwerken. Lekker douchen, dekens voor de ramen hangen (ogen dicht doen is niet genoeg om het donker te krijgen) en wekker op 7.00 uur.
Noot: Ik kan mij voorstellen dat je hier een boek gaat schrijven, gaat schilderen of iets dergelijks. Rust, tijd om na te denken, geen prikkels en in gesprek met mijzelf (ja ik blijf de positieve kant ervan inzien).
Mensen zijn hier niet blij met het warme weer (nu 17.15 uur en het is 26 graden), iedereen loopt te puffen en te zweten en hebben een nieuwe airco aangeschaft. De een vindt 22 graden meer dan genoeg de ander 15. Ze zijn blij als het winter wordt.
Dit is voor het eerst dat ik in Finland ben zonder sauna. Ik ben hier nu 4 dagen niet in de sauna geweest. Dit heeft ermee te maken dat ik alleen ben en dat het niet is toegestaan om in je eentje te gaan zwemmen. Ik moet ook zeggen dat de behoefte minder is nu ik alleen ben. Ik compenseer het met 2x daags een kwartier te douchen.
Woensdag 5 augustus wederom een prachtige zonnige dag vandaag (27 graden).
Wekker op 7 uur en om 7.45 uur ontbijten. Aan tafel met een muziekdocent uit Finland , docent jeugdzorg uit Duitsland en een begeleider uit Liechtenstein en een leuk gesprek gehad alleen had ik niet veel tijd want om 8.30 uur op weg naar mijn eerste afspraak met Seppo (die ik gisteren had gesproken) in Ivalo (50 km). Ik heb mijn bus bij het gemeentehuis neergezet en ben verder met Seppo meegereden. Eerst naar het radiocentrum waar veel jongeren naar toekomen om van alles te doen met communicatie. Seppo heeft mij uitgebreid uitgelegd wat hun werkzaamheden en projecten daar zijn. Vooral de projecten “zonder alcohol” en “jongeren voor jongeren” spraken mij erg aan. Meer hier over later. Vervolgens kreeg ik twee PowerPoint presentaties te zien die de jongeren zelf gemaakt hebben. Ze geven een beeld van het leven zoals hun het zien in Ivalo en hebben daarbij het verzoek aan de gemeente om dit te waarborgen voor de toekomst. Eén presentatie is van de “Lappies” en de andere van de “Samées”. Ik vond beide presentaties boeiend en mag ze ook voor onderwijsdoeleinden meenemen. Aandachtspunt van Seppo is vooral om de jongeren genoeg bagage mee te geven als ze rond hun 18/19 jaar vertrekken naar de grotere steden in Finland. Rondgereden in het dorp en verschillende jeugdhonken bezocht en daarna kreeg ik een uitgebreide lunch aangeboden samen met Asta (één van zijn medewerkster). Aansluitend kwamen er 6 jongeren (tussen de 12 en 19 jaar) waar ik uitgebreid mee heb gesproken. Opvallend was het open karakter van het gesprek en wederzijds hebben we veel aan elkaar gevraagd. Eén van de jongens speelt in een rockband die een Finland een prijs heeft gewonnen en nu doen ze op 31 oktober mee aan een festival in Leeuwarden. Ik ga kijken of ik daar met studenten naar toe kan gaan. Het contact verliep zo goed dat ik morgen en vrijdag daar weer naar toe ga. Tot slot heb ik nog een interview gegeven voor de radio, dit wordt morgen uitgezonden. Terug naar Vasatokka (onderweg weer zo’n fijne overheerlijke magniepizza gescoord, begin mij af en toe een student te voelen) en weer met mijn Spelpunt bezig en mailen maar. Ik heb ook het besluit genomen dat ik zaterdag terug ga naar Järvenpää (kan ik ook de gardenparty nog meemaken).
Noot: autorijden is echt en vak apart in Lapland. Rendieren langs de weg en als je denkt dat ze aan de kant gaan wanneer er een auto aankomt …………mis, ze blijven gewoon staan of lopen rustig de weg op. Toeteren of zoiets heeft weinig zin, ze hebben er …. aan. Ik mis ook een duopassagier waar tegen ik kan zeggen hoe mooi het landschap is, want af en toe kijk ik in een flits om mij heen.
Noot 2: Ik merk dat ik de behoefte om meer mensen om mij heen, alleen zijn heeft wat, maar wel voor beperkte duur merk ik. In dat opzicht is het een aparte vakantie, ik word met mijn zelf geconfronteerd en daar is niets mis mee.

Donderdag 6 augustus iets minder zon maar toch 22 graden.
Het slapen gaat niet echt zoals ik ben gewend, ik voel langzaam de springveren van het bed in mijn rug. Ik heb om 11.00 uur afgesproken met Ahu en Juho in Ivalo en er zijn geen gasten deze dagen op Vasatokka, die zijn op overlevingstocht en slapen in de natuur (tref ik het waarschijnlijk nog met mijn bed) dus moet ik zelf ontbijten. Heb hier van te voren aan gedacht want anders is het weer 22 km rijden. In Ivalo met Ahu en Juho eerst koffie gedronken (onder 18 jaar is de koffie €1,- ouder €1,50) en daarna uitgebreid gesproken. Juho is 18 jaar zit in de laatste klas van de secundairy school (VWO) speelt in twee rockbands en wil later beroepsmuzikant worden. Hij speelt in de band die het festival heeft gewonnen. Ahu is zijn 18 jarige vriendin studeert ook nog in Ivalo en wil kinderpsychiater worden. Beiden vertrekken dus over een jaar naar een grotere plaats. Eerst heb ik met drie jongeren uitgebreid gesproken en daarna met twee. Aansluitend hebben ze mij van alles laten zien in het dorp. Scholen die we binnengingen kregen we een rondleiding en wederom zag ik hoe gastvrij ze zijn. Op twee scholen heb ik uitgebreid met de directeur kunnen spreken. Samen met Juho gegeten in het zelfde restaurant als gisteren en een prima gesprek gevoerd. Het klikt enorm tussen Ahu, Juho(ze hebben drie jaar verkering) en mij. Dit zijn de gesprekken waar ik voor gekomen ben. Op de terug ben ik langs een husky farm geweest. Ik schrok er van hoe mager de 41 honden eruit zagen. De meeste kon je aaien en waren erg lief. In Ruka was ik ook op een farm geweest (200 honden) en ik weet niet of het met het ras te maken had maar die waren een stuk zwaarder. De vrouw vertelde dat de honden nu echt gen leven hebben, ze blij en worden actief als het 40 graden kouder is. Ze vertelde ook hoe het zit met honden die leider zijn van een groep die de slee trekt. Niet iedere hond die de kwaliteiten heeft wil ook vooraan lopen, het liefst lopen ze in het midden. Genoeg over anderen (is makkelijker merk ik om over te schrijven). Met mij gebeurt er ook nogal wat, meer en meer word ik op mijzelf teruggeworpen. Een korte schets: Groot gebouw (kijk op www.vasatokka.fi ) is leeg, de staf is er tot 22.00 uur, huisjes zijn leeg op 1 na (o ja, ik mag hier de hele week inblijven was ik vergeten te zeggen), voor draadloos internet ga ik in de gang zitten met een prachtig uitzicht op het meer, Sprite zero en ……………….. Ik fiets dus niet meer naar het dorp voor een biertje, want de terugreis ga ik ………….. Ik mis het contact met iemand die ik ken…….. en dan komt het ik leer mijzelf nu beter kennen. Voorheen was ik wel eens afhankelijk van anderen en kon het alleen zijn me onzeker maken. Nu merk ik dat ik veel minder afhankelijk ben maar heb ik andere mensen nodig om te kunnen samenleven. Ik mis de gezelligheid en alles wat daarbij hoort. Ik stop nu om hier over te schrijven 1e.Omdat het anders te persoonlijk word 2e.Omdat ik anders te emotioneel word en uithuilen bij een rendier is ook niet wat.
Noot: Het gevoel alleen al dat mensen aan mij denken terwijl ze mijn dagboek lezen sterkt mij enorm. Jan Anne krijgt ook mijn dagboek omdat we samen een goed contact hebben en erg betrokken zijn op elkaar. Amy, Sven en Yoran omdat die mij goed kennen en wij veel voor elkaar betekenen.
Vrijdag 7 augustus prima weer zon 24 graden.
Vannacht echt een k.tnacht gehad met slapen, ik had veel last van mijn maag. Heb teveel verschillende soorten broodjes gegeten als warme maaltijd. Maagzuur was mijn bedgenoot. ’s Ochtends weer zelf ontbeten en om 10.00 uur was ik in Ivalo op het radiostation. Ik heb een kopie gemaakt van de presentatie waar ik over sprak en ik ben hier erg blij mee. Ga hem in Järvenpää en Harderwijk zeker gebruiken. Bezoek eindigde om 12.30 uur en ik had geen zin om naar Vasatokka te gaan. Eerst mij zelf verwent in het zelfde restaurant als de laatste, alleen nu veel uitgebreider gegeten en had mij voorgenomen om een middag toerist (soort vakantieganger) te gaan zijn. Eerst naar een hoge uitkijkpost gegaan boven in een gave hoed/pet voor mijzelf gekocht en mooie foto’s gemaakt. Halverwege de afdaling (20% daling) met de auto ben ik uitgestapt en heb weer foto’s gemaakt. Ik schrok mij een ongeluk toen ik iets achter mij hoorde en in gedachten zag ik mijn mooie gehuurde bus zelfstandig door Finland toeren. Dus als een speer weer achter het stuur (mis dan ook best iemand om even op af te kunnen reageren) en op naar de volgende attractie. Dat was een restaurant 10 km verderop waar ik mooie kaarten en twee kalenders heb gekocht voor de afbeeldingen die erop staan. Daarna boodschappen gedaan (de bekende m….p…) en me voorgenomen om niet te gaan liggen anders wordt het vannacht weer een drama. Hut als een speer opgeruimd en alles klaargezet voor mijn reis naar Järvenpää. Ik kan de bus die ik heb gehuurd laten staan op de plek waar de bus naar Rovaniemi om 7.15 uur vertrekt dus ik kan een beetje relaxen. Bus tot 12.30 en dan met de trein. Om 21.35 uur hoop ik bij Sari en Kim aan te komen en kan ik nog mee genieten van de gardenparty (wat kijk ik daar naar uit).
Noot: Iemand missen om af te reageren. De hele week heb ik al mijn emoties, leuk of minder leuk, met mij zelf moeten delen. Dit is voor mij het aller lastigste van deze week. Veel heel veel voordelen om af en toe alleen te zijn daarnaast pittig en zoals ik er nu tegen aankijk, kies ik er voor om niet meer zolang alleen te zijn. Dus eigenlijk ook een leerzaam week.

After a week's vacation in Ruka with a fellow teacher, I left alone for the far north of Finland, Lapland. Goal for me was among others to gain knowledge how young people grow up in the north of Lapland. From my previous visits it became clear that the problems for the young people there are complicated. I stayed in Vasatokka, a conference / youth hotel, 11 km above Inari. Before my departure, I had made arrangements via email about the visits I would make this week to various youth centers and schools. In addition, it was also my intention to have relaxation in this "working vacation". Enjoy reading.
Saturday, August 1, 2009 left the hotel at 7:30 am. Bus left at 8:00 am and I arrived in Vasatokka at 5:30 pm. On the way we stopped more than 10 times for reindeer crossing the road. I was amazed, space and tranquility. Lots of trees and water and the area is hilly. Friendly welcome and then set up my log cabin. Here I will stay until Tuesday and then I will get a room in the main building. There is now a group of 20 young people from different countries who are doing a photo/video art course. I have no further contact with this group.
A lot of rest also because my mp3-player doesn't work. I see the positive side of this because now I can't escape or relax with my music. In the evening a special experience: the sun sets at 23.30 (it was very beautiful in the lake) only it remains light. I knew this from hearsay but to experience it is different.
I slept reasonably well and had a good breakfast in the morning and Mika arrived in the course of the afternoon. This is new to me, not having to do anything or being able to do anything. Just enjoying the peace and quiet and nature. Getting to know Lauri and his father. Lauri has worked a lot with young people (also did training here) and is now an outdoor/wilderness instructor (will start work here for the first time tomorrow). His father is a professor(philosophy) at the university in Jyväskylä and we talked for a while about all kinds of things. I will definitely run into them this week.
I met Mika (manager of the shop here) in the afternoon and discussed everything about the coming week. I'm curious what my program will look like but it seems that I have to take the initiative. Rented a car (there was only a bus, but I better go against the reindeer, they tell me) and borrowed a bike. In the village I bought a present for the baby and for myself and had a drink (one hour to get there and one hour and fifteen minutes to get back, which I will never do again) and some rest and impressions. A cab arrives in which a drunk man is used, four young people (about 20 years old) arrive by car and my preconception is that they have come to get a beer, but no, they are all having coffee.
Impression: I encountered myself enormously. Making decisions (renting a bus, determining the day of departure). Cycling back was a drama, bike was creaking on all sides and after every hill I hoped to see the house where I should be, but for the moment nothing. Then suddenly a large reindeer on the road. My appearance (I looked angry and .........) was enough that he went into the woods. Reassuringly, it remains light for 24 hours (in case I get lost) besides, it's weird to bike for an hour and fifteen minutes and not encounter anyone or anything. Once in my log cabin, I was very proud of myself for making the trip.
Note: I was very glad that I called Amy in the evening and could talk about it. Just sought support from a (great) distance. In the dining room I can use wireless internet, I am really happy with this.
Monday, August 3 again a beautiful sunny day today (24 degrees).
As agreed, I am on my own today because they are getting two new employees here plus the city council is coming to visit to see the grounds and buildings and have a discussion. Mika is quite nervous and is wearing a shirt for one of the first times in his life. He feels uncomfortable but sometimes you have to do something. In the morning we had a quiet breakfast and sent some mails. We also made the decision that I will not go to Kurrika next week. Very nice and interesting place to work but I can only stay one day because school starts that week and it is therefore very busy. In addition, I now have many impressions and it is too much for me. In the evening I get an email from Ville back that he agrees and that we will keep in touch and I am welcome at another time. Today, for the first time, I take a rented bus on the road to the Samée Museum in Inari. The museum is about the local people and I spend almost 3 hours in the museum. Took pictures of the trapping techniques (traps) they have for the different animals. Shopped at the supermarket where really everything is available (pricey) because there is no breakfast tomorrow Vasatokka. Killed the evening with spelpunt.nl and before going to bed (23.30) took pictures of the lake and the setting sun.
Impression: Peace and ............... I didn't know I could do this, I don't even miss my music. Do have TV in my room but rarely turn it on while in the summer cottage with Olli I was regularly watching sports or something else.
Tomorrow the weather will be beautiful again and one of the staff (who has vacation) will come to visit me. It is someone who is passionate about working with young people. I am curious.

Tuesday, August 4 again a beautiful sunny day today (25 degrees).
Yesterday I forgot to mention that for the first time I was bothered by mosquitoes when I was taking pictures at the waterfront. So I put on long pants and sleeves and wrapped them around me.
I'm starting to get used to doing nothing, so I had a quiet breakfast in my hut (yoghurt and a carilia) and then took a long shower. To the main building with my laptop (oh how glad I am that I brought it with me) and first visited the news and then game point. I'm not going to send too many e-mails etc. (besides my diary) otherwise people will get the idea that I have nothing else to do here. Fortunately, I could get coffee because for lunch I had to go to the village. A 22 km drive for a frozen pizza. I wonder how it goes with hospital visits as the nearest hospital is in Rovaniemi 300 km away. When I get around to it I'll start working on questions like that.
In the afternoon I had a conversation of almost 2 hours with Seppo, he works at the town hall in Ivalo and is responsible for youth care. They focus mainly on the prevention policy to get young people ready when they leave here to go to study in other parts of Finland. Tomorrow at 9:30 I have to be at the town hall and I have a full day. I'm really looking forward to it .......... In the evening we went for a beer with Mika and Jari at hotel Inari. We left there at 11 pm and to my surprise we drove in the opposite direction to Vasatokka. The gentlemen were busy talking to each other, that's how I learn to surrender to what's coming. After a few km. we went off the road and rode on for quite a while on a forest path. Eventually we reached the highest point in the area and they let me enjoy a mouthwatering view. I was explained about the lake that you could really see all the way to the horizon (18 kilometers long) and wherever you looked it was all beautiful scenery. Twelve hours in my cabin and journal updating. Nice shower, hanging blankets in front of the windows (closing eyes is not enough to get it dark) and alarm clock at 7:00.
Note: I can imagine writing a book, painting or something here. Peace, time to think, no stimuli and talking to myself (yes I keep seeing the positive side of it).
People here are not happy with the hot weather (now 5:15 pm and it is 26 degrees), everyone is puffing and sweating and have bought a new air conditioner. One thinks 22 degrees more than enough, the other 15. They are happy when winter comes.
This is the first time I am in Finland without a sauna. I have not been in the sauna here for 4 days now. This has to do with the fact that I am alone and it is not allowed to go swimming by yourself. I must also say that the need is less now that I am alone. I compensate by taking a 15 minute shower twice a day.

Wednesday, August 5 again a beautiful sunny day today (27 degrees).
Alarm clock at 7 and breakfast at 7.45. At the table with a music teacher from Finland, youth care teacher from Germany and a supervisor from Liechtenstein and had a nice conversation only I did not have much time because at 8.30 am on my way to my first appointment with Seppo (whom I had spoken yesterday) in Ivalo (50 km). I parked my bus at the town hall and continued with Seppo. First to the radio center where many young people come to do all kinds of things with communication. Seppo explained to me in detail what their work and projects are there. Especially the projects "no alcohol" and "youth for youth" appealed to me. More about this later. Then I was shown two PowerPoint presentations that the young people themselves have made. They gave a picture of life as they see it in Ivalo and asked the municipality to guarantee this for the future. One presentation is from the "Lappies" and the other from the "Samées". I found both presentations fascinating and may also take them for educational purposes. Seppo's main point of interest is to give the young people enough baggage when they leave for the bigger cities in Finland around their 18/19 years. I drove around the village and visited several youth centers and then I was offered an extensive lunch together with Asta (one of his employees). Then came 6 young people (between 12 and 19 years) with whom I have spoken extensively. The open nature of the conversation was striking and we asked each other many questions. One of the boys plays in a rock band that won a prize in Finland and now they are participating in a festival in Leeuwarden on October 31. I'm going to see if I can go there with students. The contact went so well that I will go there again tomorrow and Friday. Finally, I gave an interview for the radio, this will be broadcast tomorrow. Back to Vasatokka (on the way I scored another fine and delicious magnie pizza, I'm starting to feel like a student) and back to work on my Game Point and mail it. I have also decided that I will return to Järvenpää on Saturday (so I can also attend the garden party).
Note: driving a car is a special skill in Lapland. Reindeer along the road and if you think they will move aside when a car is approaching ............mis, they just stay put or quietly walk up the road. Honking or anything like that is of little use, they have ..... I also miss having a pillion passenger to whom I can say how beautiful the scenery is, because every now and then I look around me in a flash.
Note 2: I notice that I need more people around me, being alone has something to it, but only for a limited period of time I notice. In that respect it is a separate vacation, I am confronted with my self and there is nothing wrong with that.

Thursday, August 6 a little less sun but still 22 degrees.
Sleeping is not really as I am used to, I can slowly feel the springs of the bed in my back. I have an appointment at 11:00 with Ahu and Juho in Ivalo and there are no guests on Vasatokka these days, they are on a survival trip and sleep in nature (I'm probably lucky with my bed) so I have to have breakfast myself. Thought of this beforehand because otherwise it is another 22 km drive. In Ivalo with Ahu and Juho first had coffee (under 18 years the coffee is €1,- older €1,50) and then talked extensively. Juho is 18 years old and is in the last class of secondary school (VWO). He plays in two rock bands and wants to become a professional musician. He plays in the band that won the festival. Ahu is his 18-year-old girlfriend who is also studying in Ivalo and wants to become a child psychiatrist. So both of them will be leaving for a bigger place in a year. First I talked extensively with three young people and then with two. Then they showed me around the village. We were shown around the schools we entered and once again I saw how hospitable they are. At two schools I was able to speak extensively with the director. Together with Juho we had dinner in the same restaurant as yesterday and we had a great conversation. It clicks tremendously between Ahu, Juho (they are dating for three years) and me. These are the conversations I came for. On the way back I visited a husky farm. I was shocked by how skinny the 41 dogs looked. Most of them you could pet and were very sweet. In Ruka I also visited a farm (200 dogs) and I don't know if it had to do with the breed but they were a lot heavier. The woman told me that the dogs really have gen life now, they happy and get active when it is 40 degrees colder. She also told how it is with dogs that are leaders of a group that pulls the sled. Not every dog that has the qualities also wants to walk in front, they prefer to walk in the middle. Enough about others (is easier to write about, I notice). With me a lot is happening as well, more and more I am thrown back on myself. A short sketch: Large building (see www.vasatokka.fi ) is empty, the staff is there until 22.00, houses are empty except for 1 (oh yes, I can stay here all week, I forgot to say), for wireless internet I sit in the hallway with a beautiful view of the lake, Sprite zero and .................... I don't cycle to the village for a beer anymore, because I'm going .............. for the return trip. I miss contact with someone I know........ and then it comes I get to know myself better now. Before I was sometimes dependent on others and being alone could make me insecure. Now I find that I am much less dependent but need other people to live with. I miss the sociability and all that goes with it. I stop now to write about this 1st. because it would otherwise become too personal 2nd. because I would otherwise become too emotional and crying out to a reindeer is not something.
Note: The feeling that people are thinking of me when they read my diary strengthens me enormously. Jan Anne also gets my diary because we have a good relationship and are very involved with each other. Amy, Sven and Yoran because they know me well and we mean a lot to each other.

Friday, August 7 fine weather sun 24 degrees.
Last night I had a really bad night with sleeping, my stomach was killing me. I ate too many different kinds of bread rolls as a warm meal. Stomach acid was my bedfellow. In the morning I had my own breakfast and by 10:00 I was in Ivalo at the radio station. I made a copy of the presentation I spoke about and I am very happy with this. Will definitely use it in Järvenpää and Harderwijk. Visit ended at 12.30 and I did not feel like going to Vasatokka. First I pampered myself in the same restaurant as the last, only now much more extensive food and I had planned to be an afternoon tourist (kind of holidaymaker). First went to a high lookout at the top in a cool hat for myself and bought nice pictures. Halfway down (20% drop) by car I got out and took pictures again. I was shocked when I heard something behind me and in my mind I saw my beautiful rented bus touring independently through Finland. So I got behind the wheel again (I do miss someone to react to) and headed for the next attraction. That was a restaurant 10 km away where I bought beautiful cards and two calendars for the pictures on them. Then I went shopping (the famous m....p...) and decided not to lie down otherwise it will be a drama again tonight. Tidied up the cabin like a rocket and prepared everything for my trip to Järvenpää. I can leave the bus I rented at the place where the bus to Rovaniemi leaves at 7.15 so I can relax a bit. Bus until 12.30 and then with the train. At 21.35 I hope to arrive at Sari and Kim's and I can still enjoy the garden party (how I look forward to that).
Note: Missing someone to vent to. The whole week I have had to share all my emotions, nice or not so nice, with myself. This has been the very hardest part of this week for me. Many, many benefits of being alone once in a while, in addition, spicy and the way I look at it now, I choose not to be alone so long anymore. So actually also a learning week.

Terug naar overzicht