Feel welcome

Presentaties en persoonlijke verhalen.

Dagboek Järvenpää 2006

Woensdag 9 augustus 2006, half zes de wekker en daar Sven naar de trein gebracht. Kwart voor acht op Schiphol en het ging zo snel dat ik een uur en een kwartier heb moeten wachten. Vlucht verliep prima en met de taxi naar Järvenpää . Naar school (waar ik de naam nog niet goed van kan uitspreken) en daar ontvangen door Kim, hij was druk dus snel mijn koffer en zijn auto en daarna mijn fiets opgehaald, een splinternieuwe citycrosser.
Ik heb eerst wat rondgereden om de sfeer te proeven en daarna heb ik het spel Twister voor de familie gekocht. Ik wil graag iets geven omdat ik vier dagen te gast ben bij hun en dit leek mij een leuk gezinsspel.
Het welkom met Sari was hartverwarmend en we hebben in de tuin uitgebreid bijgepraat.
’s Avonds met Kim wezen beachvolleyballen. In de eerste set viel ik plat op mijn rug, op dat moment deed het veel pijn maar ik liet mij niet kennen. Even op mijn tanden bijten en verder spelen. Dit was van korte duur want de pijn in mijn rug werd steeds erger en ik kon moeilijk adem halen en praten. Met veel moeite zijn we naar huis gefietst en daar verergerde alles, met als gevolg dat het zweet mij uitbrak en ik bijna mijn bewust zijn verloor. Sari heeft eerst de dokter gebeld en die adviseerde om met spoed naar het ziekenhuis te gaan. Tien minuten later stond de ambulance voor de deur en een half uur later lag ik in het ziekenhuis. Foto’s gemaakt en allerlei onderzoeken zijn er verricht en het bleek dat sommige spieren tussen mijn ribben in de knel hadden gezeten. Ik moest die nacht in het ziekenhuis blijven en heb stevige pijnstillers gekregen (morfine). Het lastige was dat ik slecht kon ademen en lag daarom aan de zuurstof, maar na de injectie met morfine deed het adem halen minder pijn en heb ik een paar uur geslapen. ’s Ochtends is de dokter weer geweest en heeft mij heavy painkillers meegegeven. De schrik zat er goed bij mij in, maar ik ben blij dat er van binnen niets kapot is.

Donderdag 10 augustus heb ik rustig mijn programma opgepakt en kennisgemaakt met collega’s van Sari. De school is betreft soorten opleiding te vergelijken met Landstede (GDW) en ligt prachtig aan het meer. Schitterende tuinen en wederom zeer gastvrije mensen die graag willen samenwerken. Korte rondleiding gehad o.a. in een mooie oude sporthal en verder afspraken gemaakt met o.a. een ijshockeycoach. Landstedensite beken en mensen werden direct enthousiast. Aansluitend geluncht met de coördinator (Lauri) en Sari en uitgebreid gesproken over de o.a. de visie van waaruit wordt gewerkt door beide scholen.
Het is duidelijk dat we beiden belang hebben bij een samenwerking voor langer termijn waarbij we gesproken hebben over mogelijk uitwisseling studenten. Het gaat er dan om dat de school waar de studenten naar toegaan de verantwoordelijkheid nemen voor het programma, huisvestiging en alles wat er verder bij komt kijken. We hebben allebei veel te bieden aan de studenten. Wanneer ik terug ben in Nederland zal ik dit met Udo bespreken en wil ik ook graag mijn medewerken verlening aan een eventuele uitwisseling. Komende weken heb ik verder contact met de school.

Tussendoor pijnstillers genomen en even bijkomen om vervolgens naar IJK te gaan. Om 13.00 uur heb ik een gesprek met Minna. Blij om elkaar weer te zien en ze heeft een concept programma gemaakt wat we samen bespreken. Daarna met de docent sport Kirsty overleg gehad wat ik in haar les kan gaan betekenen.
Langzaam raakt mijn energie op en krijg ik meer pijn en ga ik terug naar het huis van de familie Karllson. Ik heb een huissleutel en ze geven aan dat ik moet doen of dat het mijn eigen huis is. Uurtje op de bank gelegen en met Petteri (zoon van 12) vakantiefoto’s bekeken. De familie gaat boodschappen doen en ik blijf alleen thuis zodat ik aan mijn dagboek kan werken.
Samenvattend: Hectische start waarin ik ongelukkigerwijs kennis heb mogen maken met de hulpverlening in Finland. Heel even dacht ik dat ik weer snel terug zou zijn in Nederland en was daarom blij dat het bij één nacht ziekenhuis bleef en daarbij het advies dat wanneer ik rustig aan doe het met een week beter zal gaan. Bewust kies ik er voor om nu eerst geen contact met de kinderen op te nemen omdat ik ze niet wil laten schrikken en hun ga informeren als het beter gaat (dit wordt waarschijnlijk het weekend).

Vrijdag 11 augustus na flink wat painkillers heb ik vannacht goed geslapen en om 8.30 uur naar Sari’s school. Al het personeel (100 )verzamelt zich in het amfitheater en de directeur doet zijn speech zingend (iedereen heeft bij aankomst champagne gekregen). Daarna korte toespraken en het nieuwe personeel wordt voorgesteld. Olli zit naast mij en vertaalt het een en ander. Olli is de sportleraar waarmee ik vanaf het begin een goed contact heb. Daarna ga ik met het team naar hun tuin en vieren we met elkaar Olli’s veertigste verjaardag ook hier komt champagne aan te pas. Mensen omhelzen elkaar in plaatst van zoenen. Taart en een prima sfeer vullen zo een uur. Sari is weggegaan ik ben samen met Olli gaan eten. Finnen doen dit in de kantine vanaf 10.45 uur. Ik had geen honger dus nam een broodje. Tijdens het eten uitgebreid met Olli gesproken en hij had voor mij geregeld dat ik in Helsinki een gesprek kan hebben met één van de beste basketbalcoaches van Finland. En uiteraard bij de training zijn. Natuurlijk vind ik het leuk maar er komt zoveel op mij af dat ik besluit dit niet te doen i.p.v. daarvan ga ik met een vriend van Olli een gesprek voeren over groepsdynamica (komt later). Sari is terug en ze geeft mij een rondleiding over het complex van de kerk tot de sauna. De school ligt aan een prachtig meer en ze maken veel gebruik van kano’s. Tijdens de rondleiding laat Sari zien waar ik de volgende keer slaap, want ze geven aan dat ze graag willen dat ik volgende keer bij hun kom werken en met name bezig ga met de samenwerking.
Uitwisseling van docenten en studenten is iets wat we serieus gaan bekijken. Mijn eerst taak in Nederland is dan ook om met Udo rond de tafel te gaan zitten om te kijken wat er mogelijk is. Daarna ga ik proberen collega’s enthousiast te krijgen voor Finland. Er is meer dan Lapland sneeuw en rendieren. Twee uur ga ik naar Invad want ik ben uitgenodigd op de gardenparty. Vandaag start het hele personeel met vergaderen en ’s middag de partij met eten en drinken (non alcohol is alleen water). Ik kom hier mensen tegen waarbij ik lessen heb gevolgd en het weerzien is aardverwarmend. Minna heeft mijn programma vol gepland om daar wederom lessen te volgen en geven. Tot slot met een man of twintig naar de local pub. Met Kim naar huis gereden en daarna met Waltteri (7 jaar) en Kim wezen fietsen en naar de voetbaltraining van Petteri (12 jaar) geweest. Tijdens het fietsen vertelde Kim over de historie van Finland en het blijkt dat ze in 2017 hun 100 jarige bestaan vieren, voorheen hoorde Finland bij Rusland en Zweden. Pannenkoeken gebakken op houtvuur en in de sauna geweest. Met Petteri krijg ik een beter contact omdat ik rustiger Engels praat en hij meer durft. 23.00 uur slapen.

Noot: Finnen vinden van zich zelf dat ze niet goed zijn in b.v. sporten. Het verbaasde Marja Leena dat ik geïnteresseerd ben in Finland omdat volgens haar Finland niet zoveel heeft te bieden. Dit schijnt te maken te hebben met de suprematie van Zweden en in mindere mate van Rusland.

Zaterdag 12 augustus met Petteri en Kim, Vallteri gaat ook mee, naar het voetbalveld voor een toernooi. Thuis omkleden want op het veld zijn geen kleedkamers. Het is nog steeds, net als alle andere dagen, prachtig weer. In plaats van de kantine staan er allemaal kraampjes waar je iets kan kopen, vooral verschillende soorten zelfgemaakte koek. Koffie is lekker. Na het voetbal terug naar huis waar om 16.00 de nabour party begint. We starten op één punt en gaan dan met elkaar een stuk of 10 huizen langs. Ieder heeft een bepaald gerecht (zoet of hartig) klaar staan en bij ieder huis blijven we en half uur. Ik heb leuke gesprekken gehad variërend van serieus tot onzin. De party eindigt voor mij om 13.00 uur en ik ga met pijn in mijn zij naar bed en de laatste feestgangers zijn om 3.30 weg heb ik begrepen.
Zondag 13 augustus verder met het voetbaltoernooi en tussen door mijn sleutel opgehaald van mijn appartement. ’s avonds naar de voetbaltraining van Vallteri geweest en daar een vriend van sari ontmoet die hoofd is van verschillende jongeren centra. Ik geef hem mijn kaartje want in de loop van volgende week wil hij dat ik bij hem langs kom. tussendoor nodigt hij mij uit om met hem samen naar de wedstrijd Finland noord Ierland te gaan kijken in Helsinki. hijh neemt hierover nog contact met sari op omdat ik aangaf dat ik alleen meewil als kim en de jongens ook meegaan. in de loop van de avond mijn intrek genomen in mijn appartement en mijn koffer uitgepakt. van verstelbaar bed tot computer staat erin en zoals het er uit ziet ga ik het zeker redden de komende weken. eerst nog even boodschappen gedaan voor het ontbijt( supermarkt is zondags tot 21 uur open) en daarna douchen en slapen.

Noot; ik heb zin om naar het appartement maar zal de familie zeker missen. Vallteri werd verdrietig omdat hij dacht dat ik weer naar Nederland ging. Hij is meegegaan naar het appartement om mij weg te brengen. Sari gaf met klem aan dat ik de volgende dag gewoon weer moest komen als ik zin had.

Maandag 14 augustus, redelijk geslapen, pijn in mijn rug is erger geworden en ik ben vannacht er een paar keer van wakker geworden. Rustig op mijn kamer ontbeten en om 10.45 uur met Minna het programma doorgenomen. Om 11.30 uur heerlijk gegeten (ik ga niet over de eetgewoonten schrijven want dan kan ik een boekwerk uitgeven) en rustig op mijn kamer gewacht dat de lekkage werd gerepareerd (binnen een kwartier is de TD ter plaatse). Daarna op de fiets naar Sari en Kim, het eten gaat erg makkelijk, alles staat klaar en ieder kan pakken wat hij wil. Vallteri gaat kennis maken op de naschoolse opvang. Dit is iedere doordeweekse dag van 13.00 tot 17.00 uur. Ouders betalen hier, inclusief maaltijd, 100 euro per maand voor. Wanneer een kind ziek thuis is kan één van de ouders tot het kind 10 jaar is voor betaald verlof thuis blijven. Ik krijg een rondleiding door de (basis)school en het ziet er keurig uit, nog wel kaal maar de school begint morgen pas voor het eerst na de vakantie. Van 21.00 tot 21.30 uur voetbaltraining van B junioren gekeken.

Dinsdag 15 augustus, rustig opgestaan maar met pijn in mijn zij. Hoesten en wat dieper adem halen doen pijn. Als ik uit bed kom zet ik eerst de radio aan, wisselend Engelstalig en Finse muziek en als ik er aan denk kijk ik rond 9.10 uur het nieuws in het Engels. Op de fiets naar school Sari want ik heb om 10.30 uur een afspraak met Olli. Samen met zijn collega ruim een uur gepraat over lesgeven en alles wat daarbij komt kijken. Het is duidelijk dat ze vanuit dezelfde visie werken als ons “leren door doen”. Daarna warm eten en Olli heeft een bon voor mij zodat ik kan nemen wat ik wil. Aansluitend ga ik naar Invad. Want om 13.25 uur is mijn eerste les samen met Marja Leena. In mei ben ik ook bij haar in de (Engelse) les geweest en ze heeft gevraagd of ik weer wilde komen. De opzet van de les hoeven we niet door te nemen want ik weet hoe ze het aan gaat pakken. De eerste groep zijn twaalf eerste jaar studenten tussen de 18 t/m 40 jaar, zijn doen bisnuss administration. Het is de bedoeling dat ze later op kantoor gaan werken, voor de meeste is het reïntegreren. Sommige zitten in de rolstoel. In het kort vertel ik iets over mijzelf en vervolgens schrijft Marja Leena de question words op het bord en iedere student gaat vragen aan mij stellen, zowel persoonlijk als over Holland. Studenten leren op deze manier ook om in een groep te praten. Zo wordt het eerste lesuur gevuld. Coffeebreak en ik weet zelf de weg in de koffiekamer en het vrij snel contact met een docent waar ik donderdag bij in de les kom. Tweede les is dezelfde opzet alleen is deze groep er voor het tweede jaar. Tijdens de les krijgt een student een lichte epileptische aanval en wordt geholpen daar een medestudent. De studenten gaan in de hoek van het lokaal op de grond zitten en de les gaat gewoon door. Dit zijn twee lesuren en de gesprekken worden persoonlijker, vooral studenten vertellen over zichzelf. Naderhand vertelt Marja Leena dat de studenten de sfeer erg fijn en veilig vinden en dat ze daarom “los komen” en dit alles in het Engels. Ik had morgen nog een gaatje in mijn programma, maar Marja Leena vraagt of ik dan weer bij haar wil komen. Kwart over vier en als een speer naar Sarie’s school voor de garden party, intussen heeft het een uur (voor het eerst sinds twee maanden) geregend.
De party is voor genodigden van het werkveld en andere relaties. De school heeft een Lutherse achtergrond en sommige docenten zijn ook pastor en er zijn verschillende bisschoppen. Hoe het precies in elkaar zit weet ik (nog) niet maar de bisschoppen en pastors zijn getrouwd (of gescheiden) en de school het denk ik een vergelijkbare beleving van het geloof als Landstede, alleen is het verwarend dat een van de drie afdelingen een kerktrainingscentrum is. Volgende week woensdag is er de childrensday waar ik voor ben uitgenodigd. Studenten organiseren dit en met Marriejanna spreek ik af dat studenten via mail contact met mij opnemen en dan verder met mij afspreken wat ik voor een taak die dag op mi neem. Ze is enthousiast over hoe we samen aanpakken en hieruit blijkt te meer dat de manier van werken tussen beide scholen veel overeenkomsten heeft. Afscheid genomen en nog even langs het voetbalveld gereden om te kijken hoe er training wordt gegeven. Boodschappen gedaan en rond 22.45 uur naar bed.

Noot: Dit was mijn eerste dag dat ik op Invad aan het werk was en hier ben ik voor gekomen, lastig is wel dat ik tussendoor bezig ben de samenwerking met de andere school meer gestalten te geven waar daar zit echt toekomst in, niet op kort maar vooral op langer termijn. Uitwisseling van docenten en studenten hoort tot de realiteit. In de loop van de week hoop ik hier met Lauri verder over te kunnen praten.

Woensdag 16 augustus, slecht geslapen (pijn) en om 7.45 uur Sakari gebeld of hij internet op mijn kamer kan aansluiten (ik kan alleen mail ontvangen en niet versturen). Ontbeten en om 9.30 uur met de fiets samen met Kirsti (sportdocent) naar het meer, ze geeft hier les aan 9 jongeren ( 1 jongen) tussen de 16 en 25 jaar met gedragsproblemen ( 2 hebben schizofrenie). De groep begint pas iedereen klaar met roken is (Kirsti wacht hier op) en we stellen ons aan elkaar voor. De jongeren vinden het leuk dat ik er bij ben en ze doen verschillende spelletjes. Na een kwartier is er een break en alles gaat in een ontspannen sfeer en rustig tempo. Ze moeten allemaal met de handen naar het midden staan en met iedere hand een hand van een ander pakken en vervolgens elkaar al vasthoudend een kring maken. Prachtig om te zien hoeveel lol ze met deze oefening hebben. Ik heb ook een balspel met hun gedaan en ging prima. Nog een spel dat leuk was: Er mag niet gepraat worden en er zijn geen hulpmiddelen > ze moeten in een rij komen te staan met het laagste telefoonnummer eerst en daarna de volgende tot de hoogste. Kirsti laat ze eerst hun gang gaan maar ze komen er niet uit, als hulpmiddel mogen ze een stok gebruiken en daarmee gaan ze de nummer op de grond schrijven. De doelgroep vergelijk ik met de jongeren van Groot Emaus. Om 11.45 uur lunch met heerlijke zalm en daarna in een groep met 7 moeilijke en verlegen jongeren de Engelse les gevolgd. Ze leren mij via de Engelse taal Finse woorden. Daarna nog in twee volwassene groepen meegelopen. Het meelopen houdt in dat de studenten mij interviewen of dat ik vragen aan hun stel en gesprekken met hun voer. Van 16.15 tot 17.15 uur met 3 studenten (een met een geamputeerd been) hydrobick gedaan in de swimmingpool. Een prachtig klein zwembad op het schoolterrein en afsluitend in de sauna. Diner bestond uit een stoofschotel van rendiervlees en rauwkost (die is hier bij iedere maaltijd en is heerlijk). Na het eten op de fiets naar Sarie om het programma door te nemen en ik ben doodmoe, oorzaken >> zwaar programma, een volle week Engels praten, slecht geslapen. Toch nog even een kleine pizza gebakken want ik wil trouw aan mijn dagboek blijven werken (dit is voor het eerst van mijn leven dat ik dit doe).

Noot: Het wordt mij afgeraden om Fins te leren omdat Finse mensen, vooral jongeren, het ontzettend leuk en fijn vinden om Engels te praten.

Donderdag 17 augustus ik moet energie verzamelen om aan mijn dagboek te werken. Na een redelijk nacht ben ik om 8.00 uur begonnen en was ik om 19.05 uur klaar. Begonnen met een les die in het Fins werd gegeven, maar er waren een paar studenten die wilde mijn “vertaler” zijn. Een van hen Pete ken ik nog van mei en ik weet dat ik hem moet afremmen anders heeft hij mij helemaal voor zich alleen. De docent spreekt bijna geen woord Engels en de studenten vinden het prachtig mij bij te praten. De les gaat over het koken van een maaltijd en wat daarbij komt kijken. De ene helft van de groep moet voor de andere helft koken . Vandaag gaan we alleen de voorbereiding doen. De studenten krijgen formulieren waarop ze (eet)wensen maar ook allergieën op moeten zetten. Waarom vitaminen belangrijk zijn en meer van dat soort vragen. O ja, het zijn 11 studenten, 4 rolstoelers en een heeft een assistent bij zich. Deze student communiceert via een beeldscherm waarop hij met zijn teen (op zijn voetenplank zit een soort handel) zinnen schrijft. Verder uiteenlopende lichamelijke handicaps. Daarnaast is er een klasse assistent die hand en span diensten verricht. Daarna komt het belangrijkste het vaststellen van regels voor het werken in de keuken. In Finland staat de hygiëne hoog in het vandaal. Tot slot wordt er in de keuken een boekje doorgenomen hoe je met etenswaren met omgaan en worden de groepen gesplitst. Er is een jongen in de rolstoel die volgende week mijn vertaler wil zijn en hij vraagt of ik dat met de docent wil overleggen. Daarna ga ik naar een derdejaars ICT groep en deze zijn niet gewend om in een groep te praten. Maar na een inleidend praatje van mij komen ze aardig los. Ze gaan in maart naar Nederland en gaan voor volgende week vragen voor mij samenstellen ter voorbereiding op hun bezoek (ze moeten dit zelf regelen). Daarna naar de gymklas. Twaalf studenten (6 rolstoelers en 2 buddy’s). Al snel raak ik in gesprek met een jongen van 23 jaar die veel indruk op mij maakt (ook naderhand). Tot zijn 18e is hij professioneel snowboarder en skater in Amerika geweest. Tijdens een val is hij invalide geworden en zit nu voor het eerste jaar op school. Lekker met elkaar gesport en sommige studenten persoonlijke aandacht gegeven. Om 17.00 uur naar de kantine en daar komen twee studenten bij mij zitten en we hebben een leuk gesprek. Tot slot ga ik met 10 studenten een wandeling maken samen met de vrijetijdsmedewerker. Dit doet met om nieuwe studenten wegwijs te maken in het dorp. Echt onverstelbaar, de groep varieert van twee meiden van 16 in de rolstoel, een punker van 20 en twee dames van rond de 35 jaar. Zo divers en iedereen gaat gewoon met elkaar om. Nog even op de fiets naar Kim en Sari waar ik mijn verhaal een beetje kwijt kan en naar mijn kamer. Ik kijk uit naar morgen want ik werk tot 10.00 uur en ga daarna naar de school waar ik probeer een samenwerking mee tot stand te krijgen. Ik ga daar met een paar docenten tussen de middag eten en met een het weekend mee naar huis. Hij wil dat ik een kennis van hem ontmoet die afstudeert in groepsdynamica en daarnaast ook coach is van een sportclub.
Noot: In Finland zijn veel zebrapaden maar denk niet dat ze nut hebben want je staat gerust 5 minuten te wachten voor je over kunt. Ook met een rolstoeler erbij maakt dat weinig verschil. En ik maar aangeven dat ik de Finnen zo sociaal vind, nou bij zebrapaden zeker niet.

Vrijdag 18 augustus. Les om 8 uur met Timo nieuwe docent. Docent wil van alles op het bord zetten maar ik leg uit hoe ik het gewend ben in de andere klassen. Groep bestaat
uit 12 studenten tussen de 18 en 25 jaar, rolstoelers en over het algemeen zware
lichamelijke beperkingen ook met praten. Met veel geduld en tact van de Timo en
mij krijgen we en prima sfeer in de klas waarin wordt gelachene ne ieder doet
zijn best om iets in het Engels te zeggen, hobby's e.d.. Soms duurt het 2
minuten voordat iemenad een zin kan zeggen of een paar woorden maar als dat
eenmaal lukt zijn ze erg trots. Volgende week maandag en vrijdag ben ik weer in
deze klas en ik neem afscheid.
Vrijdagmiddag na twee en een half uur rijden aangekomen in . Een schitterende stadje gelegen aan een meer en in deze week middelpunt van heel Finland en de rallywereld. Het Wk rally is in dit weekend in de stad en de Finnen zijn favoriet. Dit evenement is te vergelijken met de TT in Assen maar dan in het klein. Na een warm ontvangst bij het gezin waar Olli peet oom is van het enige kind van 3 jaar gaan we aan tafel. Gebak en een volle tafel met lekkernij. ’s Avonds naar de race € 15,- om een half uur te kijken viel mij toch een beetje tegen, daarna gingen we het centrum in en dat maakte alles goed. Een plein vol met eetkraampjes en de ongeveer 15 pubs en terrassen waren aardig vol. Er is weinig verschil met het uitgaansleven bij ons. Het is ook een prachtige winkelstraat die in de winter verwarmd wordt zodat er geen sneeuw of ijsoverlast is. Want is dit gedeelte duurt de winter van half november tot eind april en 80 centimeter sneeuw en -25 is normaal. Rond twee uur op bed en de volgende dag rustig aan. We hebben de sportfaciliteiten van de stad bekeken en dat ziet er goed uit. Verschillende ijshallen en uiteraard hebben we een ijshockey (training)wedstrijd bezocht. De gast vrijheid is erg groot in het gezin en ik heb een gesprek met de moeder die een paar maanden geleden behandeld is voor leukemie. Er wordt open over gesproken en de vrouw geeft aan dat het voor haar ook een manier van verwerken is. Haar man heet ook Olli en met hem heb ik uitgebreide gesprekken want hij is aan de universiteit afgestudeerd in groepsdynamica en is jaren ijshockeycoach geweest op het hoogste niveau. Zaterdag lig ik om 23.00 uur op bed omdat ik weet dat volgende week weer pittig gaat worden. De beide Olli’s maken er nachtwerk van met uiteraard veel drank. Alle dagen gaan we de sauna in die in de douche is ingebouwd. Zo schijnt dat in veel Finse huizen te zijn. Zondag gebruncht en terug naar, zoals ik het al begin te noemen, huis. ’s Avonds nog een tijd buiten zitten praten met een van de studenten en verder via de mail mijn programma geregeld want intussen ben ik door twee studenten van Seurakuntaopisto uitgenodigd. Seurakuntaopisto is de zeg maar Mbo-opleiding waar ik de samenwerking mee opgang probeer te krijgen.
Maandag 21 augustus. Zeven uur op en deze keer probeer ik het ontbijt in de kantine, maar dat valt tegen allemaal hartige dingen en het brood is niet echt lekker, dus dan maar weer op mijn kamer de broodrooster aan het werk zetten. Van half negen tot tien een goed gesprek met Lauri de coördinator van Seurakuntaopisto over de samenwerking. We hebben het over drop-outs en de multiculturele samenleving, items die op Landstede erg actueel zijn. Vervolgens een gesprek met twee studenten die vragen of ik woensdag fotograaf wil zijn tijdens hun activiteit op de “ basisschool”. Morgenochtend laten ze mij zien wat de bedoeling is. Lunch op school en daar heb ik een afspraak met Sirpa, dit is de coördinator waar ik in november veel contact mee had. Leuk maar kort gesprek want ik moet de les in. Klas in twee groepen gedeeld, een groep les van de docent andere gesprek met mij. De gesprekken liepen in het Engels erg moeizaam vooral om dat het niveauverschil van de studenten enorm is evenals de mate van handicap. De gesprekken verliepen beter toen we over gingen in Fins en de assistent vertaalde. Studenten vroegen o.a. naar het schoolsysteem in Nederland en wat er meer voor verschillen waren. ’s Avonds met een student en begeleider mee naar rolstoel floorball training. De student vond het prachtig dat ik meeging maar ik heb van 16.30 tot 20.45 uur geen woord gezegd omdat de zowel de begeleider als de taxichauffeur geen Engels konden, ook bij de training was dit het geval. Pas het laatste kwartier in de taxi kon ik met de student via de computer wat woorden in het Engels wisselen. Al met al heb ik over deze dag niet zo’n goed gevoel, maar ja dat kan een keer gebeuren.
Noot: Ik weet niet of ik een dipje heb maar er beginnen e-mails van school binnen te komen en dan merk ik ineens dat ik daar totaal niet aan toe ben. Ik heb het voor mijn gevoel hier al zo druk en dan ook nog ………………….
Dinsdag 22 augustus. Naar Seurakuntaopisto om kennis te maken met de studenten daar. Ze starten in een sportlokaal waar iedereen op de grond zit en hangt. Ik stel me voor en krijg daarna applaus. Studenten nemen het draaiboek door voor de “speldag” van morgen. Het eerste gedeelte bestaat uit het doornemen van de veiligheidsmaatregelen, er zijn zes studenten die op verschillende plekken staan en de veiligheid in de gaten moeten houden (ze krijgen daarvoor een walkietalkie). Daarna beginnen ze met opzetten van de speltoestellen en zetten ze parkoersen uit. Ik neem de eerste foto’s en ik krijg leuke reacties. Tien uur heb ik mijn eerste les van de totaal zes op school. Lessen zijn verschillend van opzet, zo gaat bij de ene les de docent weg en heb ik een discussies met de klas en bij de andere moeten de leerlingen vragen stellen en corrigeert de docent al schrijvend op het bord en ze moeten ook hun namen in het Engels spellen. Sommige lessen kom ik het tweede lesuur zodat ze eerst theorie hebben gehad voordat we in gesprek gaan. Zes uur werd ik opgevangen door de vrijetijdsmedewerkster van Seurakuntaopisto en we hebben verschillende studenten huisvestingen bezocht. Het was voor mij een aangename omschakeling naar studenten die vergelijkbaar zijn met SPW Harderwijk. Ik ben bij een (oefening van) drama productie geweest, ze vertelde welke rol en karakters ze gingen spelen. Daarna heb ik tot 22.30 uur (begeleidster was om 21 uur weg) uitgebreide gesprekken met de studenten gevoerd.
Noot: Na het contact ’s avonds met de studenten, krijg ik weer zin om met school in Nederland te beginnen.
Woensdag 23 augustus: Half acht was ik op de school Seurakuntaopisto en heb foto’s gemaakt tot 13.30 uur. Schoolkinderen (48 rond 9 en 10 jaar) kwamen naar school en studenten hadden een programma met allerlei spelletjes rond het thema Peter Pan bedacht. Ze vinden het niet leuk dat ik vanaf half acht foto’s neem maar durven er niets van te zeggen omdat ik een “ Hollandse docent” ben. De dag is verder te vergelijken met de SPW’ers van ons. Om 18.00 uur op dezelfde school les bijgewoond van volwassenen en dit is te verfgelijken met onze opleiding. Ze vertellen wat ze doen en komen met dezelfde soort vragen die ik gewend ben. Aansluitend ben ik met de docent Sauli (tevens vanaf vandaag nieuwe coördinator buitenlandse samenwerking) een biertje wezen drinken en hebben we een goed en persoonlijk gesprek gehad. Hij gelooft heilig in de samenwerking en gaat er alle energie insteken. Eenmaal in mijn bed ben ik gebroken van de pijn in mijn zij/rug (ik denk dat het door het lange staan komt), slaap die nacht bagger.
Donderdag 24 augustus. Vol goede moed sleur ik mijzelf om 7.00 uur uit mijn bed, want ik heb een drukke maar leuk dag (les van 8.00 tot 16.05 uur). Eerst koken met de helft van een klas (zie 16-8) en Lauri is mijn maatje. Tussen het werk door (wij moeten de tafel dekken) hebben we goede gesprekken van school tot zijn levensverhaal. De docent spreekt geen woord Engels dus Lauri is de vertaler. Het is moeilijk uit te leggen wat het voor hem betekend om een docent uitleg te geven, maar geloof mij hij straalde de hele morgen. Hij wil ook graag emailcontact en ik heb nu mijn adres aan twee studenten gegeven. Daarna naar de oudere studenten en we spreken af dat we de groep splitsen. Met de eerste groep loop het perfect en met de tweede is het sleuren om iets van hobby’s er uit te krijgen. Daarna 2 uur sporten met rolstoelers en jongeren die slecht ter been of arm zijn. Floorbal gedaan en ik ben helemaal verkocht, wat een gave sport (ijshockey op een gewone vloer met een gaatjes bal). Samenspelen gaat perfect en de communicatie is geen probleem. Na de les vraagt de klassenassistent of ik wat met hem wil drinken. Jari is 25 en midden in het gesprek vertelt hij dat hij eerst student was en daarna is gaan werken op school. Tijdens een vechtpartij (5 jaar geleden) is hij tegen een jukebox gegooid en heeft drie weken in coma gelegen. Het gesprek is erg fijn en hij wil graag contact met mij houden. Daarnaast wil hij ook met zijn vriendin een keer naar Nederland komen.
Vrijdag 25 augustus. Laatste werkdag. Vier lessen van 8.00 tot 12.15 uur en ze verlopen allemaal prima. Derde en vierde les met volwassenen neem ik ieder lesuur de helft mee en heb prima gesprekken met hun (hun praten veel, ik moet alleen de sfeer creëren dat hun kunnen en durven praten). Tussen door waren tijdens mijn les twee docenten (Olli en Sauri) van Seurakuntaopisto gekomen om afscheid van mij te nemen. Eind van de ochtend trakteerden drie docenten mij in een restaurant als afscheid en kreeg ik kleine cadeautjes. We hebben ruim een uur ervaringen uitgewisseld. Daarna naar Sauli voor een afscheid/werkbesprekingslunch. Tijdens de lunch afspraken gemaakt over de te volgen stappen om te samenwerking verder uit te breiden. We bespreken ook de volgende zomervakantie. Omdat er dit weekend geen studenten in huis zijn ga ik de laatste twee nachten naar Sari en Kim (ik sluit af hoe ik ben begonnen). ’s Avonds bij Petteri hun zoon floorbaltraining gekeken en aangezien ik moe en het gevoel heb dat mijn rus is gebroken, ga ik na de sauna om 22.00 uur slapen. Slapen komt door de pijn deze nacht weinig maar ik ben uitgerust.
Zaterdag 26 augustus. Overdag rustig buiten (22 graden) ontbeten en ’s middags naar wederom en voor Finse begrippen sportspektakel nml. de atletiekontmoeting tussen Finland en Zweden. Deze match wordt al 65 jaar het enen jaar in Zweden het andere jaar in Finland gespeeld. Bij de mannen heeft Finland een voorsprong en wint deze keer ook met een miniem verschil en bij de dames staat Zweden voor en winnen deze keer ook met ruime cijfers. De sfeer in het uitverkochte stadion (32.000 toeschouwers) is fantastisch en van beide landen doen alle toppers mee. Van 17.00 tot 21.00 uur is het een groot feest en heb ik 10 agenten in totaal gezien. Prima is hier (net als bij de rally) dat bier drinken in een apart afgezette ruimte buiten het station gebeurt, het is hier dan ook propvol. Elf uur thuis en ja wat dag je, Sari had de sauna aangemaakt en na een paar korte rondjes ben ik gaan slapen.
Zondag 27 augustus. Pas twee uur voor vertrek begon het een beetje bioj mij te kriebelen dat ik weer naar huis wilde. Sari en Kim hebben mij naar het vliegveld gebracht en de terugreis verliep voorspoedig. Zes uur was ik thuis.
Noot: Het gebeuren van maandagavond 21 augustus heeft mij flink beziggehouden. Ik ben erachter gekomen dat communicatie enorm belangrijk is. In de periode dat ik niet praatte met de mensen die avond voelde ik mee ongelukkig. Laat staan als je helemaal niet kunt communiceren, niet kun uitleggen wat er met je is, je niet begrepen wordt. Communicatie geeft met name deze studenten het gevoel dat ze onderdeel van iets uitmaken.

Terug naar overzicht