Presentaties en persoonlijke verhalen.

Terug naar overzicht

----------

Pensioen.

In juli 2018 heb ik, in aanwezigheid van mijn kinderen en vrienden, een afscheidsspeech gehouden voor mijn collega’s en de directie. De tekst heb ik gedeeltelijk van internet en is recht uit mijn hart.
Twee vrienden lopen in de woestijn en krijgen ruzie. De ene vriend slaat de ander in zijn gezicht. De ander wrijft over zijn gezicht en schrijft in het zand: ‘Vandaag sloeg mijn beste vriend mij in mijn gezicht.’
Gezamenlijk lopen ze verder tot ze bij een oase komen. De vrienden lessen hun dorst en nemen een bad. Zodra ze uit het water stappen, komt de vriend in drijfzand terecht. Zijn vriend snelt toe en redt hem van de dood. Vervolgens schrijft de vriend op een steen: ‘Vandaag heeft mijn beste vriend mijn leven gered.’
De ander vraagt verbaasd: ‘Waarom schrijf je eerst in zand en nu op een steen?’
De vriend antwoordt: ‘Wanneer iemand je kwetst en je schrijft het in zand, dan zal de wind van vergeving het uitwissen. Als iemand iets goeds voor je doet, zou je het in steen moeten schrijven. De wind kan het dan nooit uitwissen.’

Terug naar overzicht