Terug naar overzicht

----------

Geel, geel en geel.

Deze situatie gaat over één van mijn eerste ervaringen met jongeren met ernstige gedragsproblemen. René was een jongen (14 jaar) waar weinig tot geen contact mee te krijgen was door volwassenen. Het contact dat er was had vooral een agressieve en negatieve lading, veel vanuit onmacht.
Hoe het ontstaan is weet ik niet, maar op een gegeven moment viel mij op dat hij veel bezig was met de kleur geel. Gele bloemen, geel papier, geel speelgoed, je kunt het zo gek niet bedenken, als het maar geel was. We gingen een keer buiten wandelen en hij was erg gefocust op de gele bloemetjes die er bloeiden.
Samen hebben we een mooi boeket gemaakt, maar wat vooral belangrijk was, was dat ik contact met hem kon krijgen. We zijn samen gaan knippen en plakken, het bos ingegaan en op meerdere manieren geprobeerd “geel” als startpunt van ons contact te gebruiken.
We zijn de hele middag weggeweest om alleen maar gele auto’s te gaan bekijken en tellen en de nummerborden ervan te noteren. Ik realiseerde mij dat het er niet om ging wat ik er van vond, belangrijker was dat ik steeds meer en beter contact met hem kreeg.
Er kwam vertrouwen en hierdoor kon ik zijn wereld groter maken en in de loop van de tijd was het mogelijk om andere dingen bespreekbaar te maken met hem.
Wat leerde ik: Er zijn mensen waar je moeilijk contact mee kunt krijgen. Als je er achter kunt komen waar ze een lach van op hun gezicht krijgen, is de kans groot dat er een begin van contact ontstaat. Het zal niet het item zijn waar jij in geïnteresseerd bent, je zult je moeten verplaatsten in de belevingswereld van de ander.

Deze situatie gebruik ik bij mijn presentatie “Mens professional”.

Terug naar overzicht