Terug naar overzicht

----------

Hand in het gips.

Dit was niet echt mijn bedoeling.

August Hermann Franckehuis in Rotterdam groep Sibbe, de eerste woongroep waar ik werkte. Ik werkte samen met mijn collega Gerrit die boven op de slaapverdieping een conflict had met P, één van de jongens. Het was een hoop kabaal boven en R, een groepsgenootje van P, wilde naar boven om P te helpen. Ik ging voor de tussendeur staan en zei tegen R dat hij niet naar boven mocht en in de kamer moest blijven. R was het hier niet mee eens en probeerde mij opzij te duwen zodat hij de deur open kon maken en naar boven kon gaan. Ik bleef rustig voor de deur staan en bleef herhalen wat ik eerder gezegd had. R begon ongeduldiger te worden en het duwen werd aangevuld met slaan en schoppen. Ik bleef rustig tot het moment dat R mij een pijnlijke schop in mijn kruis gaf. In een reactie bedacht ik dat ik iets terug moest doen. Naast mij hing een zachtboardplaat aan de wand en in een flits stompte ik keihard op die plaat. Zo hard dat we allebei enorm schrokken en R afdroop naar de woonkamer. Situatie was verder rustig verlopen.
S ´Avonds kreeg ik al wat last van mijn hand en toen ik ging slapen (op de groep) had ik een bak water onder mijn bed gezet met daarin een washandje om mijn hand te kunnen koelen. Volgende morgen, toen ik de kinderen naar school bracht, zei een collega tegen mij dat ik beter naar het ziekenhuis kon gaan. Met tegenzin stapte ik in de auto en liet foto´s van mijn hand maken. De arts vertelde mij dat de zijkant van mijn hand verbrijzeld was en dat er gips omheen moest. Ik legde de arts uit dat het mij nu niet uitkwam omdat ik eerst de kinderen uit school moest halen. Aan het einde van de middag zou ik dan terugkomen om mijn hand in het gips te laten zetten. De arts keek mij aan en in een flits greep hij mijn hand en kneep er meerdere keren enorm hard in (naderhand heeft hij uitgelegd dat hij de botjes had rechtgezet). Ik kermde van de pijn en op de vraag van de arts of ik even wilde wachtte zodat hun er gips om konden doen, antwoordde ik knikkend en met tranen in mijn ogen `ja`. Terug op de groep was de schrik groot en samen met Gerrit hebben we de situatie aan de jongens zo uitgelegd, dat zij er geen schuldgevoel aan over hielden.

Deze situatie gebruik in de les `beroepshouding` van de opleiding `Social work`.

Terug naar overzicht