Terug naar overzicht

----------

Collega met een beperking.

Er zijn zonder opgemerkt te worden. De tweede groep van het August Hermann Franckehuis waar ik werkte heette de Liftboys. Ik werkte hier samen met een vrouwelijke collega die Spierdystrofie had en aan de rolstoel gebonden was.
Van haar ledematen kon zij alleen één arm gebruiken. Collega had een conflict met een jongen van 5 jaar en die liep steeds voor haar weg. Collega achtervolgde hem door de hele groep in haar rolstoel. Op een gegeven moment had zij hem klem gereden onder de keukenaanrecht. Jongen probeerde de rolstoel, al zittend, van zich af te duwen. Ik ging op de grond achter de rolstoel zitten om de rolstoel tegen te houden zodat de jongen niet weg kon. Daarbij gaf ik een kleine deegroller aan mijn collega waarmee zij hem kon “prikken” om zodoende contact met hem te krijgen. Mijn rol was om extra armen en benen van mijn collega te zijn en absoluut verder geen contact te maken met iemand (klein beetje met mijn collega).

Deze samenwerking met een collega was voor mij nieuw en heb ik als bijzonder ervaren. Bijzonder omdat kracht en fysieke mogelijkheden hier een aparte rol inspeelden.

Terug naar overzicht