Deze lessen zijn bedoeld voor de studenten van de opleiding Social work.  

Opleiding Social Work.

Terug naar overzicht

----------

Consequent handelen.

Stelling:
Een kwaliteit van een Social Worker is dat hij altijd consequent handelt.

Consequent = Iemand die doet of zegt dingen die passen bij wat hij eerder
heeft gedaan of gezegd. Hij verandert niet steeds van mening.
Het is niet consequent om iets toe te zeggen en het dan niet te doen.

- Mening over de stelling opschrijven en vertellen zonder dat er gereageerd wordt.

- Jeugdherinneringen van Jan Ligthart voorlezen en na het voorlezen een gesprek waarin de volgende punten aan de orde moeten komen.

Aan de orde moet komen:

- Streef naar consequent te handelen.

- Weet waarom je afwijkt.

- Kunnen de cliënten er mee om gaan als je niet consequent handelt?

- Informeer je collega’s.

Een door mij herschreven stuk uit het boek 'Jeugdherinneringen.' van Jan Lig¬thart.

Voor straf mocht ik die avond niet naar het verjaardagpartijtje van mijn vriendje. Direct uitkleden en zonder eten naar bed. Dit was een grote straf voor mij, want dit partijtje had ik me bijzonder veel van voorgesteld.
Niemand zal echter die straf te zwaar achten. Drie weken spijbelen, drie weken je ouders bedriegen dat is voorwaar geen kleinigheid.
Maar wilt u nu mijn moeder eens leren kennen? Toen ik tot ongeveer half 9 stil in mijn bed had gelegen, telkens weer huilend van diep berouw, kwam mijn moeder bij mijn bed. Ik nam haar hand en kuste die. Ze bukte zich over mij heen en ik sloeg mijn armen om haar. 'Heb je er erge spijt van?' 'O, ja’ en ik begon weer te huilen. 'Zal je het nooit weer doen?' 'Neen, zeker nooit weer.'
Dat stille huilen tegen haar aan, 't was zo verkwikkend, bijna een zaligheid. Wat is het toch een gelukkig bezit voor een kind een moeder. En toen zei moeder: 'Zou jij nog graag een uurtje naar Piet zijn feestje willen gaan?" Ik kon mijn oren niet geloven toch naar het partijtje? 'Graag" zei ik. 'Nou kom dan maar.

Direct was ik uit bed, waste me, trok mijn beste kleren aan, kuste haar, één-, twee-, driemaal en vloog het huis uit, naar de verbeurde en reeds gesloten kinderhemel, die nu weer voor mij geopend werd.
Van de feestpret wil ik hier niet vertellen, die is nu niet aan de orde, maar ik moet toch even een woord zeggen ter verdediging van mijn moeder tegenover de officiële pedagogiek. Die pedagogiek wou mij doen geloven dat een opvoeder consequent moet zijn. Hij mag niet gauw straffen, zo schrijft deze voor maar als hij eenmaal straft, dan moet hij ook doorzetten. Als een kind eenmaal een uur moet nablijven dan moet het ook een uur nablijven. Want anders zo schrijft de pedagogiek voor werkt straf als een ijdele bedreiging en stoort het kind zich er in het vervolg niet meer aan.
Maar zal ik de Pedagogiek ..de Alwetende eens iets zeggen? Mijn eigen ervaring slaat dit voorschrift vlak in het gezicht. Met haar generaliseren bederft ze al haar wijsheid. Mijn moeder was niet consequent in een buitengewoon ernstig geval had ze een zeer lichte straf opgelegd en van die straf onthief ze mij voor een groot deel. En dat deed ze uit pure zwakheid omdat ze niet hebben kon dat haar ondeugende jongen verstoken bleef van een in zijn ogen groot genot. Ze kon niet consequent zijn. Ze liet uit enkel weekhartigheid genade voor recht gelden. En wat was het gevolg dat ik nu nog in gedachten haar hand kus. Dat ik voor Moeder later alles over had en haar als een heilige mee door het leven droeg. Dat was het gevolg van haar niet-consequent zijn. De Pedagogiek vergeet ook één ding. Ze vergeet de stille kracht.
De wonderbaarlijke invloed van de persoonlijkheid. De pedagogiek werkt met maatregelen.
Ze geeft antwoord op de vraag: ‘Wat moet ik doen? ‘
Ze moet antwoorden op de vraag: 'Hoe moet ik zijn?'
Doen? .. Doen?
Geef een ongeschikte de voortreffelijkste middelen en hij bereikt er averechtse gevolgen mee.
Wees iets en van uw Zijn gaat opvoeden uit.

Terug naar overzicht